Chleb na mleku

Powoli odkrywam niesamowity świat domowego pieczywa i jestem nim ogromnie zafascynowana i zadziwiona. Niby liczba używanych składników ograniczona, niby mąka, woda, drożdże. Niby to tylko kilkanaście gram różnicy w tą, a mililitrów w tamtą, a za każdym razem coś innego. Raz się uda, raz nie uda, a przepis był przecież ten sam. Bo to nie jest tak, że wszystko, zawsze wychodzi. Czasem nie wychodzi. I wtedy jest dramat. Czarne chmury, i że "nic mi się w życiu nie udaje", i jeszcze "że po co ja w zasadzie to robię". Pójdzie człowiek do piekarni. Kupi takie pieczywo jak chce i załatwione. Po co się męczyć? Ważyć, mieszać, miski brudzić. 

Tyle, że mija jeden dzień, mija drugi i tę dziecinną obrazę na mąkę i wodę zastępuje dziecinny zew odkrywcy. I zaczyna się od nowa. Mierzenie, ważenie, mieszanie, czekanie, a gdy ciasto grzeje się w piekarniku, nieustanne podglądanie. Całe mieszkanie wypełnia zapach pieczonego chleba. I ten zapach składa się na kilka niby małych a wielkich przyjemności związanych z samodzielnymi wypiekami.

Tym razem wszystko się udało. Powstał imponujący bochenek, który napawa mnie dumą. Chleb ten przypomina mi troszkę chałkę i świetnie nadaje się na tosty po 2 dniach, kiedy straci świeżość.

Składniki (foremka 20x12cm):

350g mąki pszennej

1 łyżeczka soli

220g ciepłego mleka

7g świeżych drożdży

1 łyżeczka cukru

30g miękkiego masła

Sposób przygotowania:

Mąkę wymieszać z solą. Do mleka wkruszyć drożdże i wsypać cukier. Rozgnieść widelcem do połączenia. W mące zrobić wgłębienie. Wlać mleko z drożdżami. Zasypać delikatnie mąką i odczekać 20 minut. Drożdże powinny zacząć się delikatnie pienić.

Dodać masło i wyrobić na elastyczne ciasto. Odłożyć w misce przykrytej ściereczką do podwojenia objętości na jakąś godzinę. Po godzinie wyrobić ponownie i włożyć do foremki wysmarownej masłem. Przykryć ściereczką aż wyrośnie.

Piec 35 minut w temperaturze 200 stopni. Obok postawić żaroodporne naczynie z wodą.